Αδιέξοδη Διέξοδος

Ο 47χρόνος  Οδυσσέας   κουβάλησε την καρέκλα του ως τον δρόμο της  γειτονιάς του

Κοίταξε τον Αυγουστιάτικο ήλιο που κατέκαιγε  και μετά   την τοποθέτησε στην μέση του   δρόμου

Λίγο  αργότερα η 44χρόνη  Σούλα  πλησίασε κρατώντας   μια αντίστοιχη καρέκλα και κάθισε  δίπλα του

Κοιτάξαν  για λίγο τον άδειο από κίνηση  δρόμο

Μετά ο Οδυσσέας ξεφύσησε  πριν ξεκινήσει να μιλάει

-Που πάμε από δω; 

Ξέρει  κανείς;

Προσπαθώ να  συμμαζέψω την ζωή μου. Τουλάχιστον να μην χρωστάω. Έτσι  σκέφτηκα στην αρχή όμως  αυτό  είναι αδύνατον πλέον. Μόλις πήγα  να  τακτοποιήσω   τα οικονομικά  ξέσπασε κάτι  νέο  και μου δημιούργησε νέα χρέη

Έχω φτάσει στο  σημείο πλέον να  προσπαθώ  να μην  χρωστάω αρκετά

Πρώτα η κρίση, μετά  η καραντίνα, τώρα  ο πόλεμος στην Ουκρανία. Πιο παλιά  πριν την κρίση οι χαμηλοί μισθοί και   υψηλές  τιμές

Δεν βγαίνω για ποτό,  δεν πάω διακοπές, δεν μπορώ να  αγοράσω αυτά που χρειάζομαι  για μένα

Τα τελευταία 20 χρόνια  δεν ζω. Ή ζώ , υπάρχω προσπαθώντας να επιβιώσω.

Ώρες , ώρες σκέφτομαι  , "τι κάνω;" "ως πότε θα προσπαθώ σε  ένα  παιχνίδι  στημένο  που δεν σου αφήνουν περιθώρια να μην χάσεις;"

-Εγώ πάλι  μπορείς να πεις τα  έχω όλα.

Έκανα οικογένεια, έχω λεφτά, σπίτια  , διακοπές δεν μου λείπουν.

Όμως  για να  τα απολαμβάνω όλα αυτά  αναγκάζομαι να  δουλεύω σε κανονική  δουλειά, μετά την δουλειά να κάνω κάποια  εξτραδάκια, να  παλεύω να συντηρήσω  τα σπίτια.

Δεν μπορώ να  πάρω ανάσα  για να απολαύσω όλο και όλο 10 μέρες το καλοκαίρι   διακοπές και 2-3  εκδρομές  όλο τον χρόνο με φίλους

-Εγώ πάλι  νιώθω να ξεκόβω απ τους φίλους. Όχι  από επιλογή μου αλλά από έλλειψη  χρόνου  και χρήματος για  εξόδους  μαζί τους. Και η  διάθεση  παίζει ρόλο. όταν τρέχεις για την επιβίωση που να  βρεις διάθεση μετά να  βγεις να διασκεδάσεις;

-Δεν διασκεδάζω. Όλες οι έξοδοι μας , όλες οι διακοπές μας, είναι ίδιες. Τραπέζια  με  ποτά  μισοάδεια πιάτα με μεζέδες, φωτογραφίες  που δείχνουμε πως χαιρόμαστε, μετά  ανέβασμα στο facebook 

Όλα τόσο προκαθορισμένα

Λένε φοβόμαστε την  είσοδο των ρομπότ στην ζωή μας , αλλά την ίδια στιγμή λειτουργούμε εμείς σαν ρομπότ

-Δεν  βρίσκω άκρη πουθενά

- Αδιέξοδο

Τι να κάνεις για να το αλλάξεις όλο αυτό; 

Μια λύση υπάρχει να τα  παρατήσεις όλα. Αλλά αν το κάνεις θα  φτάσουμε στο  αδιέξοδο που  βρίσκεσαι εσύ

-Αν τα καταφέρω εγώ θα βρεθώ στο αδιέξοδο  όμως που  είσαι  εσύ τώρα

Η  Σούλα κοίταξε  στον ορίζοντα στο βάθος του   δρόμου

-Έχω να καπνίσω απ τα  19 μου , όμως τώρα νιώθω την ανάγκη να ανάψω ένα  τσιγάρο

Ο Οδυσσέας  έβγαλε απ την τσέπη του λίγο καπνό και τις έστριψε και της το έδωσε  

Η Σούλα το άναψε και  ρούφηξε  άπληστα δυο τρεις  τζούρες

Ο  Οδυσσέας την ρώτησε

- Υπάρχει εναλλακτικός  δρόμος;

- Τι εννοείς;

-Ας το πω αλλιώς. Υπάρχουν άνθρωποι που περνάνε  καλά;

-Αυτοί που κερδίζουν απ το  να μετατρέπουν τις ζωές μας  σε  συμβάσεις;

-Αυτοί, νομίζω απλά καρπώνονται  τα πιο πολλά σε χρήμα και υλικά αγαθά αλλά  φοβούνται πολυ περισσότερο από  εμάς.

Εμείς  φοβόμαστε  μην  μείνουμε  πεινασμένοι στον  δρόμο. Αυτοί  φοβούνται να πάνε μόνοι τους, χωρίς συνοδεία  σωματοφύλακων  ως την γωνία

-Και  φοβούνται  μήπως  κάποια στιγμή απ το πουθενά   ξεσηκωθούν οι πάντες και καταλήξουν να  χουν την  τύχη του Τσαουσέκσου ή του Καντάφι και τόσων άλλων  που  χαν σίγουρη  την  dolce vita τους

-Δηλαδή εμείς  είμαστε καλύτερα απ αυτούς;

-Δες  στο βάθος. Καθόμαστε και μιλάμε  βλέποντας τον ήλιο να δημιουργεί  τόσο  ωραία  χρώματα στον ουρανό  καθώς δύει

Θα  το άλλαζες ποτέ αυτό;

Ο  Οδυσσέας την κοίταξε χωρίς να μιλήσει

Είχε τα  χείλη της μισάνοιχτα όταν γύρισε και τον κοίταξε

Δεν μίλησε

Πήρε την πρωτοβουλία να βαδίσει σε έναν  άλλο άγνωστο δρόμο που δεν ήξερε που θα  έβγαζε

Τον πλησίασε και τα χείλη της  αγγίξαν τα  δικά  του