Salonika over the edge

 

H Θεσσαλονίκη δεν είναι  ο Λευκός Πύργος

Η Θεσσαλονίκη δεν είναι  τα κάστρα της

Η Θεσσαλονίκη δεν είναι  οι τουριστικές και αρχαιολογικές  ατραξιόν της

Αν σας είπαν κάτι τέτοιο  σας είπαν   ψέματα

Η Θεσσαλονίκη  είναι ο  δρόμος  που ενώνει  το αεροδρόμιο  με τον Φοίνικα και από εκεί με όλη την πόλη

Είναι ο δρόμος  του περασμένου έρωτα

της  πρώτης ανακάλυψης

ο δρόμος που πάντα το πρωί έχει ομίχλη

ο δρόμος που  τα νυχτερινά  του φώτα παραμένουν αναλλοίωτα για δεκαετίες  

είναι   το σημείο που η πόλη μοιάζει με   το Νόβισαντ , την Νέα Υόρκη, την Μόσχα και το Μαϊάμι

είναι  αυτός ο χώρος  που κολώνες του  πριν το χάραμα  ορθώνονται όπως οι  σταυροί  που  τοποθετήσαν  τους ηττημένους επαναστάτες του  Σπάρτακου

είναι μια απλή τυπική   λεωφόρος που  διαβαίνοντας την οδηγείσαι  στον  επί τη  γης παράδεισο και την κόλαση

εδώ το σούρουπο και το πρώτο φως  της μέρας  παραμένουν ίδια 

όμως  είναι σαν να τα  βλέπεις πάντα  για πρώτη  φορά

οι  πρώτες αχτίδες  του ήλιου ξεπροβάλλουν   και  χρυσαφίζουν τα πάντα το πρωί

μόνο εδω θα  βρεις  αυτό που ψάχνεις - ότι και να ναι αυτό

αρκεί να   βρεθείς σε ώρα που η  κίνηση θνήσκει

εκείνη  την στιγμή θα δεις να όνειρα να παρελαύνουν  στο οδόστρωμα

εκείνη  την ώρα θα νιώσεις πως όλα είναι ωραία

ο δρόμος της πόλης

που είναι η πόλη

έχει και ένα  θρόνο 

αυτόν της ηρεμίας