storyteller

  Έβρεχε συνεχώς Και όταν δεν έβρεχε ο  ουρανός ήταν πάντα σκοτεινός συννεφιασμένος και μουντός Κανείς δεν  ήξερε στους πολέμους που    γίναν  νωρίτερα τι  είδους όπλα χρησιμοποιήθηκαν με αποτέλεσμα  να   αλλάξουν την φύση και πλέον οι άνθρωποι να ζουν μόνο σε μια  βροχερή σκοτεινή εποχή όλο τον χρόνο -Κάπου  θα υπάρχει  ένα  ηλιόλουστο μέρος, δεν έχουμε παρά να το ανακαλύψουμε, της έλεγε  καθώς την  φιλούσε μέσα στο στενάκι το βράδυ Ο Μπεν είχε  μπλέξει με την Αντίσταση στην νέα ουτοπία. Με μια φράξια της αντίστασης  απ τις πολλές και αντικρουόμενες μεταξύ τους Η Αφροδίτη πάλι δεν είχε  ασχοληθεί ποτέ με αυτά Είχε  γεννηθεί άντρας αλλά στην πορεία συνειδητοποίησε την  πραγματική  φύση ως γυναίκα Η νέα δυστοπική  νύχτα που διένυε η ανθρωπότητα  βρήκε τους δυο τους  στην πόη --γκέττο που  οι  εξουσιαστές είχαν ονομάσει  "Σουηδία 357" Εδώ οι κυβερνώντες ζούσαν σε καλά  φυλαγμένα  απ τον στρατό συγκροτήματα μεζονετών και όλοι οι  υπόλοιποι στον δρόμο  Δεν χρειαζόταν πλέον να δου

 Ανακάλυψε το σκληρό πρόσωπο  της πραγματικότητας πίσω απ την ιλουστρασιόν  εικόνα που  της προσφέραν και ένιωθε φυσιολογικό να πλασάρει όταν της επισήμαναν κάποια στιγμή "πως μιλάνε  σοβαρά" "εσύ  τώρα κάτσε άκου" γιατί να πει την γνώμη της; ποιος της απένειμε αυτό τον ρόλο; ποιος την ήθελε για να  λέει την  άποψη της; Ανακάλυψε όχι την Αμερική  αλλά την εικόνα πίσω  απ την εικόνα και  τότε ήταν που  η σωματική ομορφιά  μοιράστηκε   πάνω της το "είναι" της με την  ομορφιά της έκφρασης λίγο παρακάτω στον δρόμο  κάποιος  που έδειχνε αρκετά ικανός να σταθεί στα πόδια του  την κοίταξε στα μάτια και της ζήτησε την γνώμη  της αυτή η πόλη ήταν δυο πόλεις μέχρι τότε ζούσε  στην ασχήμια της  ομορφιάς από κείνο το σημείο και μετά αποφάσισε να μεταπηδήσει στην ομορφιά της ασχήμιας

  όλες τους  οι δυνάμεις  δεν αρκούν για να  βάλουν σύνορα στην σκέψη σου

  ο φονιάς σήκωσε το πιστόλι του μέσα στο  σκοτεινό στενάκι. Τον  σημάδεψε Το  δάχτυλο του άγγιξε την σκανδάλη  όπως είχε κάνει  αμέτρητες φορές όμως πριν την πιέσει  σωριάστηκε κάτω Το  άγχος αυτής της  δουλειάς   εδώ και χρόνια του προκάλεσε την καρδιακή προσβολή και τον άφησε στον τόπο Ο  Αχιλλέας  κοίταξε τον παρ ολίγον φονιά του . Ήταν πεσμένος στο  βρεγμένο  οδόστρωμα και δεν κουνιόταν Δεν πρόλαβε να  τον ρωτήσει - όχι πως θα του έλεγε κιόλας- ποιος τον προσέλαβε για να τον σκοτώσει; Το μυαλό του δεν μπορούσε να  φανταστεί πως κάποιος ή κάποια  θα πλήρωνε για να τον σκοτώσουν Έσκυψε , από ένστικτο και πήρε το πιστόλι απ το χέρι και τους γεμιστήρες απ τις  τσέπες  του  πληρωμένου  και νεκρού πλέον φονιά Πόζαρε  λίγο όπως είχε δει στις ταινίες με το πιστόλι στα χέρια. Μετά  ξεκίνησε να τρέχει σταματώντας  στις γωνίες και κοιτώντας προσεκτικά μην τον πάρει κανένα μάτι Πέρασαν 10 χρόνια από κείνο το βράδυ Η ανεργία , οι χαμηλοί μισθοί  όταν υπήρχε δουλειά και το  πιστόλι  στα χέρια τ

  Τέτοιες  άγιες μέρες οι  υποχρεώσεις ενός ιεροψάλτου είναι αυξημένες και η παρουσία του  στον ιερό ναό  συνεχής Εδώ είναι το  σημείο όπου  σύζυγος ιεροψάλτου  βρήκε ευκαιρία μιας και λείπει   απ  το σπίτι ο άντρας της  να  ξεπορτίζει   Αυτόπτες μάρτυρες της γειτονιάς με πατριωτικό φρόνημα  εντόπισαν την  άσωτη γυναίκα  να κάνει κλάμπινγκ και να ξεφαντώνει  Το σούσουρο που δημιουργήθηκε προφανές  Η  αναστάτωση στην γειτονιά   μεγάλη. Καταστηματάρχες της γειτονιάς  αρνούνται να  εξυπηρετήσουν  την αμαρτωλή  μετά  τα  καθέκαστα Παρ όλα αυτά  το αυτί της   γοητευτικής γυναίκας μοιάζει να μην  ιδρώνει "Βρε δεν κόβεται το  κεφάλι σας; Εγώ θα συνεχίσω να ζω την ζωή μου" Την ανησυχία  τους  για κάποιον άλλον λόγο εκφράζουν και οι πιστοί της ενορίας  μιας και όπως αναφέρουν τα κέρατα του ιεροψάλτου  φτάσαν  και  ξύνουν την οροφή  του  τρούλου "Πριν ένα μήνα την επισκευάσαμε" ανέφερε μια  ηλικιωμένη θρησκευόμενη "αν συνεχίσουν να μεγαλώνουν  τα κέρατα  θα  τρυπήσουν το

Αμερικάνο τον λέγαν όχι γιατί  ήταν από εκεί -απ την Ρωσία είχε έρθει πρόσφυγας Το υ άρεσε να  βάζει στο  μαλλί μπριγιαντίνη και πάντα πρόσεχε το ντύσιμοτου Φτωχικό αλλά προσεγμένο Μικροαπατεώνας ήταν έτσι τα βγαζε πέρα  στα δύσκολα  χρόνια  του μεσοπολέμου Δύσκολα  για κάποιους  εύκολα για άλλους Οι πολλοί παλεύαν  με  νύχια και με δόντια να  μην πεθάνουν της πείνας- οι λίγοι  περνούσαν  ζωή και κότα Μπελ Επόκ- όμορφη εποχή Για λίγους όμως όχι για όλους Και  στη μέση αυτών που  με το ζόρι δεν πεθαίναν και  αυτών που τα  χαν όλα ήταν άνθρωποι σαν τον Αμερικάνο που ζούσαν για να γεμίζουν τις φυλακές Ο Μπάμπης στα στέκια   ήταν ο ρουφιάνος Ο Αμερικάνος  δεν τον γούσταρε  καθόλου Μικροαπατεώνας και αυτός αλλά  την γλίτωνε καρφώνοντας  στον Αστυνόμο Γεωργίου  άλλους του σιναφιού ........... Ο Μπάμπης το χε   άχτι να  δώσει στεγνα τον Αμερικάνο μια φορά , όμως αυτός έστηνε τις δουλειές του  τόσο προσεκτικά  που  δεν μπορούσαν να μαζέψουν αποδείξεις  εναντίων του ....... Κυλούσαν ήρεμα τα χρ

Ο 47χρόνος  Οδυσσέας   κουβάλησε την καρέκλα του ως τον δρόμο της  γειτονιάς του Κοίταξε τον Αυγουστιάτικο ήλιο που κατέκαιγε  και μετά   την τοποθέτησε στην μέση του   δρόμου Λίγο  αργότερα η 44χρόνη  Σούλα  πλησίασε κρατώντας   μια αντίστοιχη καρέκλα και κάθισε  δίπλα του Κοιτάξαν  για λίγο τον άδειο από κίνηση  δρόμο Μετά ο Οδυσσέας ξεφύσησε  πριν ξεκινήσει να μιλάει -Που πάμε από δω;  Ξέρει  κανείς; Προσπαθώ να  συμμαζέψω την ζωή μου. Τουλάχιστον να μην χρωστάω. Έτσι  σκέφτηκα στην αρχή όμως  αυτό  είναι αδύνατον πλέον. Μόλις πήγα  να  τακτοποιήσω   τα οικονομικά  ξέσπασε κάτι  νέο  και μου δημιούργησε νέα χρέη Έχω φτάσει στο  σημείο πλέον να  προσπαθώ  να μην  χρωστάω αρκετά Πρώτα η κρίση, μετά  η καραντίνα, τώρα  ο πόλεμος στην Ουκρανία. Πιο παλιά  πριν την κρίση οι χαμηλοί μισθοί και   υψηλές  τιμές Δεν βγαίνω για ποτό,  δεν πάω διακοπές, δεν μπορώ να  αγοράσω αυτά που χρειάζομαι  για μένα Τα τελευταία 20 χρόνια  δεν ζω. Ή ζώ , υπάρχω προσπαθώντας να επιβιώσω. Ώρες , ώρες σκέφτο

  Πανύψηλα  τα κτίρια που κρύβουν  το φως του φεγγαριού σε μια πόλη νεκρή Διαδρομές της νύχτας ανάμεσα στους ζωντανούς  νεκρούς που βγαίνουν για να  ψυχαγωγήσουν την  δικτατορία  της μιζέριας τους στημένοι ρόλοι, στημένα  σόου, κάθε  έξοδος μπατσανάκια, κολληττάρια, γυμναστήρια, ποτάκια, μεζεδάκια χαμόγελα  στον φακό- να αποθανατιστεί στην αιωνιότητα το απόλυτο  τίποτα κάποιοι  τις καλύτερες  στιγμές  τους δεν τους επιτράπηκε να τις καταγράψουν  παρά μόνο στις καρδιές και το μυαλό τους οι ρόδες κυλάνε , μέσα στην νύχτα η ανηφόρα  δεν τελειώνει ποτέ μα  η αναζήτηση σε κρατά ζωντανό και το μυαλό σου λέει "στηρίξου σε σένα-βγάλε  ακόμη μια νύχτα" μα η ανηφόρα δεν τελειώνει ποτέ αυτή η πόλη σε πολεμά και σε κρατά ζωναντό οι δρόμοι της, η νύχτα της αν δεν την κατέστρεφαν οι  υπηρέτες του "τίποτα" πόσο πιο  φιλική θα  ήταν; και περιμένεις τι άραγε; περιμένεις ή  ψάχεις; ψάχνεις ή περιμένεις; όσο πολεμάς τις  τελευταίες  ριπές του κρύου- αυτές  είναι και οι πιο επικίνδυνε

 Ξέρω τι περιμένεις μια καταιγίδα  να βγεις  να χορεύεις έξω   μέσα στην νύχτα  γυμνή πετάς τα ρούχα σου   στο  γρασίδι τα βήματα  σου  απελευθερώνουν την ψυχή σου και οι αστραπές  φωτίζουν  την ύπαρξη σου δίνουν  φως στο σκοτάδι καθώς χορεύεις  γυμνή στο γρασίδι κοιτάς την θάλασσα  που απλώνεται ευθεία μπροστά σου και δραπετεύεις  , δραπετεύεις οι κεραυνοί ενώνουν τα μυστικά μας αυτά που δεν είπαμε ούτε μεταξύ μας οι κεραυνοί  λες μας φέρνουν κοντά καθώς  χορεύεις  αυτό το βράδυ γυμνή στο γρασίδι τα μανιασμένα  κύματα  σου κρατούν τον ρυθμό καθώς  αποδράς απ όλους και από όλα οι κεραυνοί μας  φέρνουν κοντά πριν το ξημέρωμα να μας χωρίσει ξανά ως την επόμενη  φορά

  Μια πόλη φάντασμα να  ψάχνει να βρει τον βηματισμό της στο λυκόφως και το λυκαυγές  δυο πολέμων και ο λαός της γονατισμένα  προσφυγόπαιδα  σε λασπωμένες   γειτονιές εβραίοι εργάτες  σε καλύβες  μέσα στην δίνη της κόλασης λίγο πριν οι φλόγες της  τυλίξουν  και κάψουν τις ζωές τους Και οι στολές όλων των ειδών  να  διασχίζουν  τους δρόμους της Να  συγχρωτίζονται με τα κοστούμια των πρεσβειών σε μια πόλη, μια χώρα που  παραπατάει στον αγγλόφιλο φασισμό και την λατρεία για τον γερμανικό ναζισμό Οι συμμορίες  της 3ε , η πλέμπα της αστικής τάξης  με  βενιζελικούς  σουγιάδες και  ναζιστικές δάδες να αναζητά την θέση της στην ιστορία Και η ζωή που τραβά την ανηφόρα  για τους φτωχούς, μέσα στις λασπωμένες ανηφόρες  που οδηγούν στο ατέλειωτο βασίλειο του βασανισμού του  Σίσυφου Ο Σίσυφος είσαι εσύ  φώναξε μια φωνή μέσα  σε μια συνοικία στα 1938 Εισακούστηκε μόνο από λίγους Ένας  σεφαραδίτης  αναρχοσυνδικαλιστής, μια τρανς απ την Κων/πόλη, μια μάγισσα απ τον Πόντο, μερικά ορφανά  χαμίνια Αποφάσ

  Μια κιθάρα μια πόλη μια ζωή μια νύχτα  πλημμυρισμένη απ τους ήχους της η πόλη μέσα  στην πόλη  καλά κρυμμένη  και αυτή  που δεν γνώριζε  την ύπαρξη της πλάσματα της νύχτας που τρέφονται με   απλό ροκ και αλκοόλ στις εσχατιές  του σύμπαντος ανυπότακτοι, αγριεμένοι μα  διψασμένοι για αγάπη αυτούς τους   εχθρούς  της καθεστηκυίας τάξης του καθωσπρεπισμού  και της  υποταγής  γνώρισε  τυχαία εκείνο το βράδυ που χάλασε το αμάξι της  και  έτρεξε μέσα στην βροχή να  προστατευτεί πίσω απ τις  πόρτες ενός μπαρ   εκεί  τον γνώρισε, εκεί την γνώρισε εκεί  τα κοριμιά τους  γίναν ένα ...στις τουαλέτες και έβαλε  φωτιά  στις  ρουτινιασμένες συμβάσεις  του έγγαμου βίου της σε μια στιγμή με  λίγο  αλκοόλ και  πολύ σαρκική απόλαυση  έγιναν  στάχτη  τα πάντα τα όνειρα του  δικού της  για  την αγορά γυμναστηρίου οι  φίλοι και οι παρέες που  τα καλοκαίρι  διψάνε για λίγη  φιγούρα σε  θέρετρα με πισίνες "τρελλάθηκε" "εκπουτανίστηκε"  "ξέφυγε" οι  ατάκες ενός κύκλου που άνηκε